Do’s and don’ts
Na de aankondiging van mijn transitie werd me door kennissen het meest gevraagd hoe alle anderen reageerden. Waarop het antwoord niet anders kon zijn dan dat alle anderen vooral vroegen hoe alle anderen reageerden.
Maxim Februari maakt het zijn omgeving niet makkelijk. Er zijn veel zaken die je fout kunt doen in de omgang met een transseksueel of een transgender, en zelfs de keus voor een van deze twee werpt al een probleem op. Een andere absolute don’t is de vraag naar de nieuwe seksuele beleving.
Ik snap die afkeer van de plotselinge en voyeuristische belangstelling van vreemden voor het seksleven van iemand die zich laat ombouwen (don’t: zeg nooit het ruwe woord ‘ombouwen’). Je vraagt doorgaans ook niet een willekeurig ander iemand naar zijn seksleven. Toch ken ik ook zelf die nieuwsgierigheid die voortkomt uit onwetendheid en onbegrip. Wie lang genoeg in de homoseksuele wereld heeft rondgelopen, heeft natuurlijk wel een stoet aan travestieten en transseksuelen voorbij zien komen. Je laat ze natuurlijk toe tot ‘jouw’ groep, outcasts zoeken elkaar van oudsher op, maar in wezen hebben jullie niets met elkaar te maken. Het is al een lastige manoeuvre om je eigen homoseksualiteit ten opzichte van de rest van de heterowereld te definiëren en te accepteren en dan komen die transgenders die alle verhoudingen nog eens door elkaar schudden. Dat blijkt nog eens goed als Februari op een boek van Harry Benjamin reageert.
Toch heeft Benjamin daaruit in het openbaar nog niet de conclusie getrokken dat transseksuele mensen net zo goed homoseksueel als heteroseksueel kunnen zijn. In zijn boek vallen alle transseksuele vrouwen op mannen en transseksuele mannen op vrouwen. In feite zijn deze beide groepen echter zo shockingly normal dat ze ook op dit gebied net zo zijn als alle anderen: de meeste transmannen verkiezen een vrouw als partner, maar er zijn ook homoseksuele transmannen. En lesbische transvrouwen. En biseksuele transgenders van uiteenlopende kunne.
Ja, daar gaan al je zekerheden. (meer…)