dunne lucht
de hoogte komt tot aan je schenen
je blik valt dood op dit beneden
mijn ogen beklimmen weke witte flanken
van dunnigheid de warmte van je hand
en de koude grijze lucht het betekent niets
sneeuw en regen en mijn bloed
valt in slaap onder een rots de verre wind
is te dun om mijn vleugels te dragen
ik streel een wolf die geen vlees eet
de bomen rondom ons prikken
in onze irissen neen we zijn nooit
alleen op dit mensenloze pad
Michaël Vandebril
Michaël Vandebril debuteerde in 2012 met Het vertrek van Maeterlinck (De Bezige Bij Antwerpen) waarmee hij werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en de Herman de Coninck Debuutprijs 2013 won. Hij werkt aan zijn tweede bundel, die gedeeltelijk rechtstreeks wordt geschreven op facebook Het gedicht ‘dunne lucht’ is geïnspireerd door de instrumental ‘The Thin Air’ van Magazine.
(foto: © Andy Huysmans)
(meer…)