Boeren zijn achterlijk
Als je in een boerderij woont word je doorgaans voor een beetje achterlijk versleten.
Een greep: iemand belt ‘s middags aan en vraagt of hij stoort. Dat kan, natuurlijk, is zelfs hoffelijk. Maar dan zegt hij, als ik hem verzekerd heb dat er van storen geen sprake is: ‘Nou ja, ik vraag het maar even, een beetje een boer doet ‘s middags een dutje, hè?’
Zondagsaanbellers, ook zoiets. Eén op de twee die op zondag voor de deur staat, vraagt bezorgd of ik hem wel te woord kan staan. De eerste keer ontging me de achterliggende gedachte. Dus vroeg ik: ‘Waarom zou ik u niet op zondag te woord staan?’
Antwoord: ‘Boeren zitten toch de hele zondag in de kerk?’
Daar sta je dan. Moet ik zeggen dat ik geen boer ben, en dat je dat toch wel ziet, maar ja, dat klikt dan weer minachtend voor het boerenvak (al kun je dan weer niet minachtend genoeg zijn voor veehouders, de kampbeulen van onze tijd – maar dit terzijde natuurlijk)?
Erger is het als iemand die je goed kent aanraadt je op te geven voor Boer Zoekt Vrouw. ‘Ze hebben tegenwoordig ook een Boer Zoekt Man variant,’ zei mijn vriendin Tonette laatst, ‘dat vind ik nou echt iets voor jou.’ (meer…)