Luisteren doe ik niet
Laatst stond er een Marokkaan voor de deur met iets in zijn hand. Dit is geloof ik niet zo’n goede openingszin, want de lezer kan wel van alles denken. Het zou politiek correcter zijn geweest als ik dat Marokkaanse helemaal niet genoemd had. Misschien was het wel een Turk. Dit stuk komt niet meer goed.
Er stond dus een Marokkaan voor de deur met een iPad in zijn hand. Het was een heel aardig ogende jongeman, die mij wilde overtuigen donateur te worden van SOS Kinderdorpen. Ik mocht zelf bepalen welk bedrag er maandelijks van mijn rekening afgeschreven mocht worden. Ik zei dat ik dat niet wilde. Ja, ik mocht op elk moment je maandelijkse bijdrage stopzetten, maar deze organisaties speculeren erop dat je dat vergeet. ‘Daarom wil ik dat niet,’ zei ik. ‘Mag ik dan toch iets over SOS Kinderdorpen vertellen,’ vroeg hij en hij keek me met zo’n weke adolescentenblik aan. ‘Dat heeft geen zin,’ zei ik en terwijl ik dat zei vond ik mezelf hardvochtig.
(meer…)