Op het weblog van de VU staat het bericht dat gisteren Marijke Spies is overleden, oud-hoogleraar Oudere Nederlandse Letterkunde. Spies heeft een indrukwekkende lijst publicaties op haar naam staan, met name over de 17e-eeuwse letterkunde.
Aan te bevelen in die lijst zijn ook de wat losser geschreven stukken over haar leermeesters, zoals W. Gs. Hellinga (‘O Hellinga, o Hellinga, wat ben je een enge man’, dichtte mijn moeder met Sinterklaas, eind jaren vijftig. Inderdaad sidderde ik voor hem.) en W.A.P. Smit:
Hij was afstandelijk, een lange, ingetogen man. Een echte professor. Niets in hem leek te herinneren aan de jonge, veelbelovende dichter die hij toch ook was geweest. Zijn colleges waren de geleerdste en tegelijk de saaiste die ik ooit heb meegemaakt.
Op 5 mei 2004 werd Spies geïnterviewd voor het radioprogramma Kunststof naar aanleiding van de roman Een onschuldige familie. Beluister de uitzending hier na. Op het eind van de uitzending schrijven de gasten altijd hun levensmotto op een tegel. Spies schreef dit:
