Zingen als Apollo en vloeken als een staalarbeider
Na de succesvolle bundel Wolken boven E, aangevuld met Rotterdams dagboek, is er zojuist opnieuw een postuum uitgegeven bundel van de Russische dichter Boris Ryzji verschenen, getiteld Afscheid in Rusland.
De auteur werd slechts zesentwintig jaar oud. In de vroege ochtend van 7 mei 2001 verhing hij zich in de flat van zijn ouders. Op zijn schrijftafel een vel papier met de volgende tekst: ‘Ik heb van allemaal gehouden, geen flauwekul! Jullie Boris.’ Een regel die het werk en de persoon kernachtig karakteriseren. Er spreekt een zekere abruptheid uit. Een man van tegenstellingen. Liefdevol, melancholisch, fijn licht ironisch, maar ook bruusk en, inherent aan de tijd van het Rusland van na het Sovjettijdperk, totaal losgeslagen.
De innerlijke strijd die Ryzji uiteindelijk fataal werd. Een erudiet man die wellicht een beetje koketteerde met het imago van de dichter/rouwdouwer, maar die in feite bijzonder zuiver op de poëtische graat was. Iemand die alleen in zijn teksten kon wonen. De uitersten die in zijn borstkas streden, waren zogezegd slechts in zijn gedichten te rijmen. Daarin schuilt de kracht van zijn werk. Ryzji weet ogenschijnlijk onmogelijke combinaties tot een geheel te smeden. Hij zingt als Apollo en vloekt tegelijkertijd als een staalarbeider.
(meer…)