Werken van barmhartigheid
Albert de Vriend wordt overvallen in Napels. Het lijkt een keerpunt in zijn leven: ‘Terwijl ik opsta, denk ik dat mijn leven opnieuw kan beginnen.’ Bloedend loopt hij een kerkje in Napels binnen waar hij het schilderij ‘De zeven werken van barmhartigheid’ van Caravaggio bezichtigt. ‘En ik denk: dit is waar het om gaat. Het gaat om licht en donker. Lijden en verlangen. Om een mens te zijn tussen de mensen.’ Dit lijkt me een sleutelscène in het boek te zijn, vooral ook omdat de laatste woorden van de moeder van Albert op een ansichtkaart aan hem, voordat zij (vermoedelijk) zelfmoord pleegde: ‘Hier is alles clair-obscur.’
De hoofdpersoon in Oscar van den Boogaards De tedere onverschilligen is, zoals gewoonlijk in het oeuvre van deze schrijver, gevlucht uit zijn normale bestaan. Dat leven lag nogal overhoop: hij was zijn werk op school kwijtgeraakt onder de verdenking dat hij een relatie had met een leerlinge, terwijl dat in werkelijkheid met de moeder van het meisje was, een relatie overigens naast die met de vriendin met wie hij samenwoont. De vriendinnen is hij allemaal kwijt. Zijn vader die in een tehuis zit is zijn geheugen al kwijt en met zijn zus heeft hij geen goede band, dus niets weerhoudt Albert ervan om te vertrekken uit Amsterdam. De enige die hij achterlaat is Ada, in wiens huis hij woont. Ada is een kampoverlevende die aan nachtmerries lijdt.
(meer…)