Clara zoekt het geluk
Den Haag neemt een belangrijke plaats in in het oeuvre van Jan Siebelink. In Knielen op een bed violen werkt en leert de vaderfiguur een tijdje in de hofstad; in Suezkade speelt het hele boek zich af aan de kade van de titel en ook in Het lichaam van Clara is Den Haag weer het decor. Binnen Den Haag is het altijd de omgeving van de Laan van Meerdervoort. Deze roman begint in de buurt van het oude woonhuis van Couperus. Clara Hofstede heeft net moeten besluiten om haar hondje te laten inslapen en komt dan de schrijver Oscar Sprenger tegen, een schrijver waarin je meteen Jan Siebelink herkent. En laat die Sprenger nu net een roman hebben geschreven die Clara heet.
Clara Hofstede, een eigentijdse Eline Vere, is nogal behept met stoornissen. Ze heeft diverse dwangneuroses: tellen, eindeloos controleren, de straat vegen en zichzelf verwonden door in haar armen te kerven. Laat nu dat hele leven van haar door die Oscar Sprenger te zijn opgeschreven. Diens hoofdpersoon is zij. Vanaf dat moment lopen in het boek werkelijkheid en fictie door elkaar. Wat is het werkelijke leven van Clara en wat verzint zij? Komt de schrijver echt bij haar op bezoek of is dat een hersenschim? Maakt hij echt een vervolgafspraak of gebeurt dat alleen maar in het hoofd van Clara? De roman geeft niet geheel duidelijkheid. Soms is er een alwetende verteller aan het woord, dan duik je weer in de gedachten van Clara.
(meer…)