Geen weemoedige verheerlijking
Fred Papenhove heeft inmiddels vier bundels gepubliceerd en elke bundel verscheen bij een andere uitgeverij. Zijn debuut De Rode Soldatenvis – Poisson-Soldat Rouge was onderdeel van de Windroosreeks van Uitgeverij Holland, Draaibaar kwam uit bij Uitgeverij De Contrabas, De hemel is vol zwaluwen bij Uitgeverij De Geus en nu is zijn vierde bundel Zweep je beste been voor uitgekomen bij Uitgeverij Van Gennep. Zover ik weet is dat uniek in de Nederlandse letteren. Ik zou het een stunt van conceptuele continuïteit vinden als hij die gimmick voortzet. En gelukkig zijn er nog genoeg uitgeverijen over om vele bundels van Papenhove tegemoet te zien.
Wat verder opvalt aan Papenhove is zijn voorkeur voor het prozagedicht en zijn voorliefde voor volledig thematische bundels. Bij Zweep je beste been voor is dat ook weer het geval. In deze bundel keert Papenhove terug naar de kindertijd.
Ik moest gelijk denken aan de bundel Portret van Olivia de Havilland van J.A. Deelder, waar in één lang gedicht een verhaal wordt verteld over de kindertijd. Maar waar Deelder meer een tijdsbeeld geeft van het Rotterdam net na de Tweede Wereldoorlog, richt Papenhove zich juist op de innerlijke belevingswereld van een jongetje. En Papenhove doet dat grondig. (meer…)