De lezer als therapeut
Met bijna drie miljoen verkochte exemplaren van haar debuutroman, had Charlotte Roche een belofte waar te maken. Zou haar tweede roman Schossgebete (Schootgebed) net zo goed zijn als haar eersteling Feuchtgebiete (Vochtige streken)? Haar debuutroman was onthutsend eerlijk en paarde taboedoorbrekende passages over de seksuele ontwikkeling van een getroubleerde adolescent aan een interessante psychologische ontwikkeling. Haar tweede roman heeft zeker net zo veel publiciteit gekregen, zowel in Duitsland als daarbuiten. De meningen zijn verdeeld en lopen uiteen van ‘een frisse wind door de verstofte Duitse literaire wereld’ (NRC Handelsblad, 20 oktober 2011) tot een gepikeerde reactie van überfeministe Alice Schwarzer op de site van het door haar opgerichte blad Emma. Maar of al die ophef terecht is?
In deze tweede roman speelt seks ook weer een grote rol, volgens Roche een taboedoorbrekende. Zij stelt hoofdpersoon Elisabeth voor als een burgerlijke vrouw die graag vrijgevochten wil zijn:
Tijdens de seks verlies ik mijn persoonlijkheid totaal. Mijn therapeute, mevrouw Drescher, zegt dat ik me onbewust afsplits, omdat mijn feministische moeder me tot een aseksueel wezen wilde opvoeden. En alleen om haar niet te verraden moet ik iemands anders worden. Dat werkt goed. Dan ben ik helemaal vrij. Ik schaam me nergens voor, de vrijheid op twee benen. (meer…)