‘Er zijn net zo goed profiteurs onder’
Houd van je buren, schrijft de bijbel voor. Ook als deze buren homoseksueel zijn? Jazeker, vindt Nicolien Koning, ze vindt het verschrikkelijk hoe de samenleving omgaat met homoseksuelen. Het is niet te verdragen hoe de maatschappij van homo’s outcasts maakt. In de postume roman De buurman van J.J. Voskuil krijgen Maarten en Nicolien Koning nieuwe buren: een homoseksueel stelletje, de aanleiding voor vele ruzies tussen Maarten en Nicolien.
Petrus is al met pensioen en in de zestig en heeft een relatie met de veel jongere Peer. Zij zijn de nieuwe buren van het echtpaar Koning. Nicolien raakt bevriend met Peer en Petrus, Maarten is niet zo weg van de twee, zeker niet van de laatste. Niet dat hij iets tegen homo’s heeft, absoluut niet, maar hij ‘stelde nog eens voor mezelf vast dat het geen mensen voor mij waren. De spontaniteit van Peer was me te simpel, de waanwijsheden van Petrus waren me te parmantig en humorloos.’
Dit is de kern van de ruzies tussen Maarten en Nicolien:
‘Het zijn wél underdogs! En ik wil niet dat je dat kleineert! Al die mensen die neerzien op homo’s, zoals je moeder. Ik vind het heel moedig zoals ze leven. Het ontroert me.’
‘Dat houdt toch niet in dat alle underdogs aardig zijn. Er zijn net zo goed profiteurs onder.’