Op het aanrecht (vraag niet waarom) ligt de Engelse vertaling van Misdaad en straf. Ik heb het niet gelezen. En ik ben ook niet degene die het op het aanrecht heeft gelegd. Het is het eigendom van de veelleester met wie ik in gemeenschap van goederen ben getrouwd. Dat maakt dat het ook mijn boek is, maar ik ga het niet lezen. In het Russisch niet, in het Engels niet en ook niet in de Nederlandse vertaling. Daar ben ik te oud voor. Klassiekers van dit kaliber moet je gelezen hebben voor je dertigste. Naarmate de jaren verstrijken komen er steeds meer klassiekers bij en wordt de kans dat je gezaghebbende werken ongelezen moet laten groter en groter. Een of twee keer per jaar maak ik een reisje dat zoveel noodgedwongen vrije tijd met zich meebrengt, dat ik een onbetwist meesterwerk in mijn koffer prop in een – meestal vruchteloze – poging de achterstand in te lopen. Deze zomer waren dat Wilhelm Tell van en Moby Dick. Ik heb ze allebei nog steeds niet gelezen. (meer…)
↧