Ik vul brieven met poëtisch afval
Het zijn altijd provincialen die de wereld willen veroveren. Koos Schuur verruilt in 1942 het verre Veendam (Groningen) voor Amsterdam, waar hij een jaar later Jan G. Elburg ontmoet, want die wilde weg uit Wemeldinge (Zeeland). Oorlog of niet, ze voeren in het café lange gesprekken over poëzie. Schuur en Elburg leggen elkaar gedichten voor van Gorter en Leopold, van Auden en Mallarmé, en natuurlijk van Schuur en Elburg. Ze publiceren clandestien hun eerste gedichten en delen hun afkeer van het literaire klimaat (‘journalistiek op rijm’, aldus Schuur in 1979). Inleidende beschietingen voor de kleine revolutie die de Vijftigers zouden afdraaien.
De dichters blijven hun leven lang bevriend. Hun briefwisseling uit de jaren 1943-1992 is nu gebundeld en ingeleid door Siem Bakker. Het is een intrigerend boek bomvol poëzie. Poëzie? Ja, vooral het associatieve, allitererende brievenproza van Koos Schuur is aanstekelijk. De eerste twee zinnen van deze recensie heb ik tien minuten herkauwd, omdat ik met die w’s en v’s wilde spelen. (meer…)