De vleesgeworden oxymoron
In het handboek Geschiedenis van de Russische literatuur 1700-2000 karakteriseert Emmanuel Waegemans – professor Russische literatuur – de Russische schrijver Edward Limonov als ‘homofiel en anti-dissident’. Hier begint gelijk het probleem: Limonov is niet te karakteriseren of samen te vatten in een paar woorden. Daar kwam Emmanuel Carrère ook achter toen hij bezig was met een artikel over Limonov. Een artikel was te beperkt voor de weergave van Limonov en dus werd het een roman, hét genre dat recht doet aan de meerstemmigheid van een persoonlijkheid als Limonov. Carrère wil Limonov niet verklaren, maar doet een poging om hem te begrijpen.
Limonov is een roman waarin vele verschillende genres zijn geïncorpereerd: autobiografie, essay, journalistiek (New Journalism), biografie en geschiedenis. Het is een kruising tussen Laurent Binets HhhH en Europe Central van William T. Vollmann. Net als Binet onderzoekt de ikverteller een mysterieus persoon die daadwerkelijk bestaat (of in het geval van Heydrich: bestond). En zoals bij Vollmann is Limonov breed van opzet met de geschiedenis van de Sovjet-Unie en haar satellietstaten; de omstandigheden in deze landen en de overgang van het communisme naar de democratie. (meer…)