Een onenightstand is efficiënter
Op de achterflap van het romandebuut Park staat: ‘In een glasheldere, maar suggestieve stijl, met humor en een scherp observatievermogen, vertelt Willem Claassen een verhaal dat de lezer steeds meer in zijn greep krijgt.’ Dat van die stijl, dat klopt. In ultrakorte hoofdstukken vertelt Claassen in zijn roman over de hoofdpersoon Willem die in het huisje van zijn vriend Tim op een vakantiepark gaat wonen, omdat hij het uit heeft gemaakt met zijn vriendin. De reden van de liefdesbreuk wordt niet expliciet benoemd, maar de impact ervan weet Claassen in het eerste hoofdstuk op een sterke, inderdaad suggestieve, wijze te verwoorden.
Mijn moeder bracht me naar Beuningen. Het was donker en het motregende wat, maar te weinig om de ruitenwissers voor aan te zetten. In de auto was het warm. De radio stond op Omroep Brabant. Ik zocht een andere zender. Normaal gesproken was mijn moeder hier niet van gediend, maar ik wist dat ze er nu niets van zou zeggen. Het was een beetje alsof ik ziek was.
(…)
Er was veel wat ik haar kon vertellen, maar ik was moe en er speelde van alles door mijn hoofd. Ik vroeg of er nog nieuws was. Mensen ziek of dood. Een verhuizing, iemand in verwachting, een trouwerij, een ongeluk.
Ze dacht lang na.
‘Nee,’ ze ze, ‘het nieuws komt van jou.’ (meer…)