Literatuur light
Vorige week ontving Hannah Bervoets de Opzij Literatuurprijs voor de roman Lieve Céline. De jury, onder voorzitterschap van Hedy d’Ancona, bestond uit Agnes Andeweg (Universiteit Maastricht), Elsbeth Etty (NRC Handelsblad), Pia de Jong (auteur), Marja Pruis (De Groene Amsterdammer) en Femke van Wiggen (Opzij). Ik heb veel te weinig boeken geschreven door vrouwen vorig jaar gelezen en gerecenseerd, maar als ik een winnaar had mogen aanwijzen dan was dat Vurige tong van Ann De Craemer geweest. De Craemer was niet eens genomineerd.
In Lieve Céline is Céline Dion de ontvanger van brieven die Brooke ‘een jonge, laagbegaafde vrouw uit Amsterdam-Noord’ haar stuurt. Je volgt Brooke tijdens de vliegreis die ze maakt naar Las Vegas om daar eindelijk de ster van haar dromen, de vrouw met wie zij zich continu identificeert, live te zien. De brieven worden afgewisseld met een personale verteller die het treurige leven van Brooke vertelt. Veel verschil in stijl zit er niet tussen de brieven van Brooke en de rest van het verhaal. Bervoets maakt af en toe opvallende stijlfouten in de brieven om maar aan te geven dat haar hoofdpersoon laagbegaafd is. Toch lijkt Brooke heel veel zaken met gemak te weten en te kunnen als ze eenmaal in Amerika is. In de personale stukken ontbreken de stijlfouten, maar de lengte van de zinnen en de moeilijkheidsgraad van de woorden is ongeveer gelijk. Te weten: ultrakort en erg simpel. (meer…)