De kunst van het weglaten
Het is moeilijk om een recensie te schrijven over een boek waarin de schrijver voortdurend informatie achterhoudt. Zo weet je in het begin van De omweg, de nieuwe roman van Gerbrand Bakker wel vrij precies waar het verhaal zich afspeelt, Wales, in de buurt van een dorpje dat Waunfawr heet, maar over de Nederlandse vrouw die haar intrek heeft genomen in een afgelegen huis, komen we heel weinig te weten. Ze wordt de hele tijd met ‘ze’ aangeduid en haar man, die in Nederland is achtergebleven zonder dat hij weet waar zijn vrouw naar toe is, wordt ‘de man’ genoemd. Waarom zit de vrouw in Wales? Waarom zegt ze niets tegen haar man? Waarom wil de vrouw op zo’n afgelegen plek voor langere tijd wonen. In de eerste honderd bladzijden van de roman krijg je uiterst summiere antwoorden op die vragen. Je komt te weten dat ze als onderzoekster Emily Dickinson bestudeert en dat ze een affaire heeft gehad met een student. Bakker speelt duidelijk een spel met de lezer.
Hierna zeg ik iets meer over de inhoud en ik ‘verraad’ daarmee ook enkele lijnen in het boek. Wie de roman nog niet gelezen heeft, moet hier dus ophouden met het lezen van deze recensie, anders vergal ik teveel leesgenoegen. Ik raad het boek wel van harte aan. (meer…)