De kracht van verdringing
Het komt wel eens voor dat ik blijf hangen in een televisiecrimi. Meestal als ik te moe bent om naar iets anders te kijken. Wat me vaak stoort is het einde van zo’n aflevering in een misdaadserie. Het komt namelijk regelmatig voor dat de schurk zo tegen het eind een volledige bekentenis aflegt tegen een potentieel slachtoffer. Alsof een moordenaar zonder biecht niet kan moorden. Zou dat in het echt ook zo zijn? De biecht duurt meestal zo lang dat de politie op tijd arriveert om de schurk te overmeesteren.
In De ooggetuige van Simone van der Vlugt heb je ook te maken met zo’n slap einde. En dat is jammer, want het gegevan van dit cadeauboek in de maand van het spannende boek is wel interessant. De titel is enigszins cynisch want de oogetuige in kwestie is slechtziend. Manon Jonker is toevallig in een juwelierszaak wanneer deze wordt overvallen. De eigenaar wordt doodgeschoten, maar zij wordt gespaard omdat de overvallers denken dat ze blind is. (Als je het einde kent, vraag je je bovendien af waarom zij sowieso niet is vermoord, maar dit terzijde.) (meer…)
