‘Bonita Avenue mocht nergens inzakken’
Met de zin ‘Hij was verpieterd op de kamer die hij huurde bij zijn oudtante in Overvecht, een buitenwijk met asbestflats, “dreven” in plaats van “straten”, en een eigen station met twee sporen om op te gaan liggen.’ won Peter Buwalda de Tzum-prijs 2011. Op het moment dat wij hem spreken (oktober 2011) is hij al succesvol, maar een enthousiasmerend gesprek aan de tafel van ‘De Wereld Draait Door’ over zijn boek zorgt ervoor dat er een ware run op zijn boeken komt. Hij is dan nog genomineerd voor de NS Publieksprijs en de AKO Literatuurprijs. De prijzen zullen naar anderen gaan, maar de keuze van de lezers is anders: Bonita Avenue staat onafgebroken in de Top 10 van de bestsellerslijsten.
Je komt net van de Frankfurter Buchmesse.
Ik ben één dag op de beurs geweest. Dat was een soort thuiskomst. In een vorig leven als redacteur moest ik daarheen voor mijn baas. Wel een verschil met vroeger toen ik als jongste bediende rondliep, nu mocht ik eten met buitenlandse uitgevers die geïnteresseerd zijn of zelfs al de rechten hebben. De rechten zijn verkocht aan Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië en Tsjechië.
Engeland laat nog op zich wachten?
De Engelse markt is heel lastig. Ik hoorde die avond van een Engelse agente dat slechts 1 procent van de boeken in Amerika vertaalde literatuur is. Dat is natuurlijk een krankzinnig laag getal.
Maar je was dus ‘hot’?
Het is grappig om net voor je veertigste nog hot te worden genoemd. Dat kan nog net. Het is in ieder geval de goede route. Het lijkt me erger om als schrijver terug te komen bij een uitgeverij waar je ooit gewerkt hebt. En verder is het wel bijzonder, maar als jij degene bent waarover het gaat, dan voelt het toch heel gewoontjes. Dat Bonita Avenue een populair boek is, speelt zich toch buiten mijn blikveld af. Ik zit gewoon thuis en probeer me op het volgende boek te concentreren.
Je roman heeft een wat slome start gehad. Het stond heel even in de bestsellerlijsten een jaar geleden, maar zakte daar al na twee weken weer uit. Het is pas heel laat gaan lopen.
Dat is toch het cumulatieve effect van al die nominaties. Als je onbekend bent, dan is het ontzettend moeilijk om bekend te raken. Op dit moment doet het boek het werk voor me, want dat komt steeds in het nieuws, of door een nominatie of door een boekenscheurder die mijn boek aan flarden scheurde in de winkel. In ieder geval bleef het in de aandacht: van de Libris naar de Gouden Strop, de Tzum-prijs enzovoort. Op een gegeven moment gaat de mond-tot-mond-reclame werken en dan kan het verkeren dat een boek pas na een jaar onder de aandacht raakt. (meer…)