Woensdag overdag staat er een vertaalsymposium op het programma. In de Kleine Zaal van de Rotterdamse Schouwburg zit een twintigtal vertalers. Ze worden toegesproken door vakgenoten als Bernlef en Hilde Keteleers, en gaan in discussie met elkaar. De liefde voor het vak spat ervan af. In de foyer zitten de dichters die ‘s avonds optreden met zijn allen rond een tafel. Ze zijn druk in gesprek. Op de tafel naast hen liggen stapels woordenboeken in allerlei talen. Het heeft iets magisch, zoveel dichters bij elkaar. Alsof zij samen een mysterie kennen waarnaar ik alleen kan raden.
Later op de dag neem ik deel aan werksessies; amateurvertalers bespreken in kleine groepjes gedichten en hun vertaling. De dichter en de officiële festivalvertaler staan ons bij. Op die manier wordt een heel klein tipje van de sluier opgelicht. Karen Solie en Ulrike Draesner blijken bescheiden, humoristische en relativerende mensen te zijn; ze lijken zelfs geïnteresseerd in onze interpretaties van hun gedichten. (meer…)