Grote thema’s in een te krap jasje
Ernest van der Kwast (1981) ontpopte zich dankzij zijn tragikomische boeken en verhalen als een opvallende nieuwkomer in het landschap van de vaderlandse letteren. Met zijn bizarre, semi-autobiografische relaas over zijn Indiase moeder en al even slapstickachtige optreden met moeders bij DWDD maakte Van der Kwast snel furore. Hij werd gezien als een verfrissende toekomstbelofte. Maar nu hij zich in zijn nieuwste bundel Giovanna’s navel voornamelijk (in de woorden van Tommy Wieringa op de achterflap) ‘een schaamteloze romanticus’ betoont, valt er niet veel meer te lachen.
Wellicht heeft Van der Kwast geprobeerd er een roman van te maken, maar bood het verhaal daar niet genoeg stof voor. Giovanna’s navel bevat een novelle en vier korte verhalen, die verdacht veel op elkaar lijken. Zo spelen alle verhalen zich af in bergachtige streken in de zuidelijke Alpen, zijn alle hoofdpersonen zonderlinge, eenzame mannen die ergens in hun leven de boot op liefdesgebied gemist hebben en mijmeren ze allemaal op eenzelfde wijze (en soms zelfs in exact dezelfde bewoordingen) over het verstrijken van de tijd en het verschijnen van ‘voren’ in het voorhoofd. Heeft Van der Kwast geprobeerd vijf keer hetzelfde verhaal te schrijven? Vijf variaties op een thema? Dat is dan mislukt; variaties zonder variatie zijn niet meer of minder dan meer van hetzelfde. Een vijf gangenmenu bestaande uit vijf keer kipsaté.
(meer…)