Een overdosis soberheid
Dat Grunberg een veelschrijver is, heeft eenieder die zijn verrichtingen de laatste jaren ook maar met een half oog heeft gadegeslagen, objectief kunnen vaststellen. Reisverslagen, essays, bergen columns, raadgevingen, verhalen, een scenario, toneelstukken, filosofische geschriften, gedichten, een Boekenweekgeschenk en een Bijbellezing. En romans, niet te vergeten: elf stuks in totaal, negen als Arnon plus twee als Marek van der Jagt. Zijn jongste heeft titel De man zonder ziekte meegekregen. De vraag is gesteld of Grunberg niet teveel schrijft. Want kan de golden boy van de Nederlandse literatuur te veel schrijven?
Net als in eerder werk geeft Grunberg zijn personages gestalte door hun gebreken te beschrijven, die meestal uit de paradoxale combinatie van een totaal gebrek aan empathie en een overdosis schaamtegevoelens bestaat. Zo ook Samarendra Ambani. Hij is een jonge architect en Zwitsers staatsburger en heeft een vriendin die volledig perfect is op haar snorretje na. De meest intieme momenten beleeft hij douchend met zijn zus Aida, die een progressieve spierziekte heeft en daardoor zwaar gehandicapt is. Hij krijgt de opdracht een operagebouw in Irak ontwerpen en staat daarmee model voor de Westers hoogmoed die de nutteloosheid van de kunst tot hoogste doel verheven heeft. Wat een grandioze carrièremogelijkheid lijkt, mondt uit in een met ware nachtmerrie.
(meer…)