Busmiet
Ik ben zo’n vader die tijdens een fietstocht van twee kilometer door de duinen tegen zijn zoons zegt: ‘Hou op te zeuren, toen ik zo oud was als jullie, fietste ik elke dag zestien kilometer door weer en wind naar school. Daar moest ik de hele dag met mijn armen over elkaar luisteren naar vervelende oude mannen die de hele dag over grammatica, kansberekening en de tweede hoofdwet van de thermodynamica spraken. Op het eind van de dag wachtte de gymleraar ons op, een sadist naast wie de grootste smeerlap van Zweinstein verbleekt tot een knuffelkonijntje, een bikkel die tijdens zijn militaire dienst in Noord-Noorwegen op blote voeten door de sneeuw banjerde en zich voedde met bessen en sneeuwhoentjes die hij persoonlijk de strot afbeet, welk lot ook ons wachtte als we zijn instructies niet gedwee op zouden volgen. Een beest van een kerel, die ons ter afsluiting van een dag Duitse rijtjes pompen en redactiesommen maken, een halve marathon liet lopen met een mond vol water. Wie dat onderweg bleek te hebben opgedronken, mocht de andere helft van de marathon ook nog eens gaan lopen. Binnen het uur, anders werd je pik eraf gehakt. Als je geluk had, was je om half zes klaar en dan moest je dus nog naar huis fietsen, waar je vader je op je flikker gaf, omdat je zo laat was. Maak mij dus niet wijs dat jullie die twee kilometer niet kunnen fietsen zonder flesje AA, druivensuiker of krachtrepen. Fietsen, kleine eikels!’ (meer…)