Wachten is een vorm van lafheid
Patrick Flanery, 37, geboren in California, opgegroeid in Omaha, Nebraska, woont tegenwoordig in Londen. In finding the story vertelt hij hoe hij ertoe is gekomen om een vuistdikke roman te schrijven over het leven van een Zuid-Afrikaanse schrijfster waarbij de apartheid een hoofdrol speelt. Flanery’s partner is een Afrikaan en in die hoedanigheid bezoekt hij al tien jaar lang regelmatig het land. Maar ook de vrijlating van Nelson Mandela maakte een diepe indruk op zijn schoolmeester, waardoor de historische betekenis van Mandela Flanery’s leven binnendrong.
In Absolutie besluit Clare Wald, een blanke Zuid-Afrikaanse schrijfster, om enkele indringende ervaringen uit haar leven op te schrijven. Ze geeft het boek de rol van een waarheids- en verzoeningscommissie die onderzoekt wat haar aandeel zou kunnen zijn geweest bij de vermissing/verdwijning van dochter Laura en de dood van Clare’s zus en zwager. In een tweede verhaallijn houdt de schrijfster een dagboek bij waarin zij fantaseert over wat Laura zou kunnen zijn overkomen in haar felle strijd tegen apartheid. De andere hoofdstukken worden geschreven vanuit het perspectief van Sam Leroux, ook een blanke Zuid-Afrikaan, die is teruggekeerd naar zijn geboortegrond om Walds biografie te schrijven. Op jonge leeftijd heeft hij zijn ouders verloren; zij waren lid van de militaire vleugel van de ANC en zijn omgekomen bij een aanslag. Ook hij wil schoon schip maken. De schrijfster nodigt hem uit in Kaapstad waar ‘beveiligingscamera’s waken over huis en tuin’.
Al snel blijkt dat zowel Sam als Clare er een geheime agenda op nahouden en dat geeft spanning aan het verhaal. ‘Hij had mevrouw Wald maar twee keer in zijn leven gezien, maar hij wist dat dat de moeder van Laura was, de vrouw die op de herdenkingsdienst van zijn ouders ergens achteraan had gestaan, en die later de voordeur voor zijn neus had dichtgesmeten.’ (meer…)