Van Nell Westerlaken leerde ik een jaar of tien geleden een belangrijk kunstje: je moet als je schrijft over reizen niet alleen beschrijven wat je ziet en hoort, maar ook wat je ruikt. Daar had ik wat aan. Jarenlang liet ik mijn reisreportages beginnen met ‘De lucht van gedroogde vis waait door de straten’ of ‘De geur van koffie uit zo’n pruttelpotje zet onze zintuigen op scherp en ineens ruikt alles naar Italië.’ (meer…)
↧