Je rommelt door wat oude foto’s, niet eens zulke oude foto’s, 2009, en telt in de gauwigheid toch al drie doden: vaste bezoeker Ludwig, Gerrit Komrij en nu ook Tsjêbbe Hettinga. Op Dichters in de Prinsentuin verzorgde hij, zoals gewoonlijk, weer een gloedvol optreden, na enig geworstel met de microfoon.
Op 24 april 1998 werd het eerste exemplaar van Tzum overhandigd aan de Friese bard. Hij zei in het dankwoord: ‘Ik bin der
bliid mei en ik bin jaloers op dij.’
Jaloers was hij op Stelwagen en de andere drie redacteuren omdat ‘jimme me allegear sa jong binne.’ Hij herkende het jeugdig elan ‘Sa jong ha ik ek west Ik kin my dêrom om ek goed yn jim plannen fine en winskje jim alle sukses fan ’e wrald.’ (Leeuwarder Courant)
Onze toenmalige vormgeefster vond die hele Hettinga maar een aansteller. Hij werd naar het podium gebracht door de uitgever. Hij verzocht om doodse stilte tijdens zijn optreden.
‘Hij is bijna blind,’ zei ik, ‘en hij doet alles uit zijn hoofd.’
Dat had de vormgeefster nog niet gezien. Elke keer als de naam Tsjêbbe Hettinga valt, schiet het schaamrood haar nog naar de kaken.