In een drie pagina’s tellend achtergrondverhaal in de Volkskrant ontmaskeren Maud Effting en Anneke Stoffelen vandaag wie er schuil gaat achter het pseudoniem Patricia Perquin. Perquin schreef de boeken De meisjes van mevrouw De Wit en Achter het raam op de Wallen, verhalen over haar leven als prostituee. Ze had een column in Het Parool en in het AD. Ze adviseerde onder meer politici als Lodewijk Asscher en burgemeester van der Laan.
Patricia Perquin is het pseudoniem van de, volgens de Volkskrant, als zeer onbetrouwbare journalist bekend staande transseksuele journaliste Valérie Lempereur. Effting en Stoffelen sommen een groot aantal dubieuze artikelen van haar op en spraken met benadeelden van de uitgeverij die ze in België runde (tot ze in 2010) failliet ging. De verhalen die Perquin schreef, moet je met een korreltje zout nemen. Hoofdredacteur Barbara Beukering van Het Parool reageert met weinig journalistiek gevoel: ‘Het heeft prachtige verhalen opgeleverd voor de krant. Verder heb ik geen behoefte om op deze kwestie te reageren.’ Uitgever Mai Spijkers van Prometheus vertrouwde op zijn beurt weer op Het Parool.
Pluim voor de Volkskrant (deel van het stuk) en Maud Effting en Anneke Stoffelen.
Op de site van uitgeverij Prometheus is inmiddels een verklaring gezet:
Door de publicatie is in de media het beeld ontstaan dat Perquin niet als prostituee zou hebben gewerkt en is zij een oplichtster genoemd. Wij distantiëren ons van dergelijke beschuldigingen. Het boek van Perquin is gebaseerd op haar eigen ervaringen. Ook de Volkskrant schrijft dat ze “wel degelijk achter de ramen stond.”
Het artikel creëert wel een beeld van een Perquin als een leugenaar en bedriegster. Gebeurtenissen van soms dertig en twintig jaar geleden, worden aangehaald om dat beeld te bevestigen. Wij zijn geschokt dat de Volkskrant meent op deze kwaadwillende wijze over onze auteur te moeten schrijven en hopen nog lang met haar te kunnen samenwerken.
Patricia Perquin is onlangs als columniste begonnen bij de Libelle.