Afgelopen woensdag werden de nominaties Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs 2013 bekendgemaakt. Meteen ontstond een (jaarlijks terugkerende) discussie over de term young adult en of deze boeken wel tot het genre behoorden. We vroegen twee genomineerden. Esther Gerritsen is genomineerd met Dorst.
Ik weet niet zo goed wat dat voor genre is. Ik herinner me alleen mijn eigen overgang in het lezen van jeugdliteratuur naar volwassen literatuur en hoe moeilijk ik dat vond. Ik denk vooral omdat de helden in jeugdboeken ook echt helden waren. Ze waren aardig, en sterk en het liep goed met ze af. Dat is welhaast het tegenovergestelde van helden uit de volwassen literatuur. Toen ik zestien was had ik die boeken van mezelf niet willen lezen. Maar op mijn 25ste weer wel. En ik geloof dat ze bij Dioraphte over jongeren tussen de 15 en 30 spreken. Dat is ruim…
Met Niemand in de stad is Philip Huff genomineerd.
Mijn boek is een roman. Dat is het genre. Verder hou ik me niet zo bezig met doelgroepen.
Maar, als je zegt: het boek sluit goed aan bij de belevingswereld van of gaat over onderwerpen die jongeren bezig houden, dan kan ik dat niet ontkennen. Tegelijkertijd: volgens mij is er dan bijna geen boek te vinden dat niet genomineerd zou kunnen worden. Dat betekent niet dat ik niet zie dat ook dit jaar voor veel van de grote juryprijzen de genomineerde auteurs vooral weer blanke mannen van rond de vijftig waren – met boeken die in ieder geval wat betreft aankleding veelal die kant opleunen.
Hoe dan ook: Ik zie de DJP vooral als een prijs voor de jongere lezer – literatuur is niet alleen van de oudere lezer.