De Verloofde, het hoofd vol snot en slijm, vroeg zich onlangs af, tussen twee scheurende hoestbuien door: ‘Waarob houduh schrijvers toch altijd vab klassieke buziek of jazz ed diet vad bevobbeld Iggy Pob?’
‘Ho ho!’ zei ik. ‘De eerste Iggy Pop fanclub in Nederland, de F.C. Iggy Pop, werd opgericht door een schrijver.’
In augustus 1977 verscheen er zelfs een POP Bulletin van drie gestencilde pagina’s A4, volgeschreven door de betreffende auteur. Ik durf te stellen dat het één van de interessantste en best geschreven fanzines ooit is. Ik bedoel:
Iggy Pop neemt in de hele Power Movement de meeste
RISK. Mijn geloof (een zeer persoonlijke zaak) over-
tuigt mij van dit geliek:
Iggy is lief (dus Jezus), maar slaat wel terug op
wangen om tanden en tijd te sparen. Die Ig, hij
springt over de voetlichten, tot vlak voor een
ledernek, op geweld belust,
Voor hij mij pakt, pak ik hem, besluit Iggy, en
hij pompt de dumdumboy, geen klein bier, met
metalen mike, recht voor de raap. Dat is nieuw
voor de verhitte, loeiende flock [(]Goed dat er vol-
op blondies en bitches in de zaal zijn). Men houdt
Ig’s ‘act’ niet voor mogelijk: wie gaat zichzelf
nou beschadigen met ware messteken in eigen
torso, en ook de eigen voortanden in de vernie-
ling. Stt…stIGmata? Iggy Pop wel, want soms
loopt het uit de klauw, met een trip die nieuw is.