De boodschapper
‘Neem de volgende keer je flesje mee,’ zei Iris White in de zomer van 2007, ‘dan gaan we foto’s maken.’
Die fotosessie is er nooit van gekomen. Een maand later belde Iris’ buurman op om te zeggen dat ze overleden was. Ze was in slaap gevallen en niet meer wakker geworden.
Iris White woonde in Lewes, in het zuiden van Engeland. Telkens als ik te gast was bij haar buurman (een van mijn Britse kattenvrienden) liep ik een paar keer per dag bij haar binnen. Iris’ universum bestond uit een gemakkelijke leunstoel, een reusachtig tv-scherm dat dag en nacht de stilte verjoeg, chocoladerepen van Cadbury’s en sigaretten van Chesterfield.
Iris was de gastvrijheid zelve, en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Haar zitkamer had iets van de wachtruimte van een dokter, er was altijd wel iemand voor je en er kwam altijd wel iemand na je. (meer…)